26-01-1950 r. – zwolniony z więzienia został płk Jan Zientarski |
|
 |
Urodził się 24.10.1894 r. w Niegardowie. Przed I wojną światową działacz niepodległościowy. 23.08.1914 r. dołączył w Kielcach do Legionów Polskich. Dowodził 12. Kompanią w 2. pp. II Brygady. Walczył z Ukraińcami oraz w wojnie polsko-bolszewickiej. We wrześniu 1939 r. dowodził Oddziałem Wydzielonym 10 DP Armii „Łódź”. Przedostał się na Węgry – internowany. We wrześniu 1941 r. zbiegł do Budapesztu, zaangażował się w budowę Obozu Polski Walczącej. We współpracy z ZWZ zorganizował komórkę kurierską, do kontaktu i „przerzutu” działaczy do kraju. W listopadzie 1941 r. wrócił do kraju. Od marca 1944 r. komendant Okręgu Radomsko-Kieleckiego AK. W pierwszym półroczu 1946 r. współdziałał z II Zarządem Głównym WiN. Zwolennik politycznych form działania. 24.07.1946 r. aresztowany. 09.06.1947 r. skazany na 3,5 roku więzienia, z którego został zwolniony. W 1951 r. aresztowany i oskarżony fałszywie o współpracę z Niemcami. Śledztwo umorzono. W latach 50. I 60. inwigilowany przez bezpiekę. Zmarł w Warszawie 04.05.1982 r. Odznaczony Krzyżem Virtuti Militari, Krzyżem Niepodległości, Krzyż Walecznych przekazał na Jasną Górę. |
27-01-1966 r. – ponownie osadzony w więzieniu zostaje kpt. Tadeusz Zajączek ps. „Szary”. |
|
 |
Urodził się 10.12.1913 r. Od 1940 r. w konspiracji w NOW i NSZ. 26.11.1944 r. aresztowany przez gestapo. Skazany na karę śmierci. Uciekł z więzienia w nocy z 16/17.01.1945 r. Ukrywał się od marca 1946 r. 23.03.1946 r. ujawnił się. Aresztowany przez UB 11.02.1949 r. Skazany na karę śmierci. Wyrok zmieniono na dożywocie, a następnie na 25 lat więzienia. 10.06.1956 r. zwolniony z więzienia ze względu na zły stan zdrowia, a w 1966 r. ponownie osadzony w więzieniu. Zwolniony warunkowo 17.05.1975 r. Zmarł 25.12.1995 r. |
27-01-1912 r. – urodził się Henryk Chabiera ps. „Korzeń”. |
|
 |
W wojnie obronnej 1939 r. w 22 pp. W czasie okupacji niemieckiej w AK. W latach 1944-45 pełnił służbę wojskową w 3 Dywizji Przeciwlotniczej. W 1945 r. za udział w walce o Wrocław, otrzymał brązowy medal Zasłużony na Polu Chwały. Po powrocie z wojska wstąpił do PSL. 07.07.1946 r. wstąpił do oddziału „Jędrusia”. 22.07.1946 r. w Chlebnie aresztowany przez bezpiekę. 08.08.1946 r. wraz kolegami z oddziału skazany na śmierć w procesie pokazowym. Zamordowany 04.09.1946 r. Zrehabilitowany w 1993 r. |
27-01-1925 r. – w Sarnówku Dużym urodził się Aleksander Młyński ps. „Drągal”. |
|
 |
Prawdopodobnie od 1943 r. w konspiracji, w bliżej nieznanym oddziale AK. Od 1945 r. ponownie w partyzantce, od wiosny 1946 r. żołnierz Inspektoratu WiN por. Franciszka Jaskulskiego „Zagończyka”. Następnie w oddziale chor. Antoniego Owczarka „Zygadły”. Współdziałał m. in. z Antonim Szeligą „Wichrem”, a także z innymi partyzantami, działając w kilkuosobowym grupach, lub operował samodzielnie. W 1950 r. razem ze Zbigniewem Einbergiem „Powstańczykiem” oraz Zygmuntem Chmielewskim „Lwem”, stworzył ostatnią w rejonie radomskim grupę żołnierzy podziemia niepodległościowego. Zostali zastrzeleni 25.08.1950 r. w Kolonii Wawrzyszów przez członków grupy prowokacyjnej WUBP w Kielcach. |
28-01-1888 r. – w Kiszyniowie urodził się Tadeusz Kossakowski |
|
 |
Uczestnik kampanii wrześniowej, „cichociemny”, powstaniec warszawski, generał dywizji Wojska Polskiego Od grudnia 1943 w dyspozycji Naczelnego Wodza. Po przeszkoleniu we Włoszech został przerzucony do okupowanej Polski w dniu 30 maja 1944, w trakcie operacji lotniczej znanej jako „Most II”. Był najstarszym z „cichociemnych”. W dniu przerzutu miał ponad 56 lat. Przyjął pseudonim „Krystynek” . W dniu przelotu do kraju awansowany został na generała dywizji. Przydzielony do Wydziału Broni Szybkich Oddziału III Operacyjnego Komendy Głównej AK. Został także dowódcą Zakładów Produkcji Uzbrojenia AK. W pierwszych dniach powstania warszawskiego walczył jako zwykły strzelec w drużynie szturmowej, a później przeniesiony został do pionu produkcji uzbrojenia. We wrześniu 1944 został równocześnie dowódcą kilkunastoosobowej Legii Oficerskiej. Po kapitulacji Warszawy dostał się do niewoli i przebywał w niemieckich oflagach w Landwasser, w Colditz i w Markt Pengau w Austrii. Po wyzwoleniu zgłosił się do Polskich Sił Zbrojnych i powrócił do Londynu. W grudniu 1945 wrócił jednak do Polski. Pracował w biurach projektów. Zmarł 24 listopada 1965 w wieku 77 lat. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie. |