22-01-1907 r. – urodził się mjr Jan Szatowski ps. „Kowal”. .
|
 |
Mieszkał w Radomiu i Lublinie. Działał w Katolickim Stowarzyszeniu Młodzieży Akademickiej „Odrodzenie”. Aktywny w harcerstwie i ruchu sokolim. Był dowódcą kompanii zwiadu. We wrześniu 1939 r. został ciężko ranny na Lubelszczyźnie. 29.10.1939 r. został jeńcem wojennym. Komendant Okręgu Lublin WiN. Aresztowany 08.11.1946 r. w Warszawie. Skazany w 1948 r. na karę śmierci zamienioną na 7 lat więzienia. Wyszedł w 1954 r. Zmarł 08.09.1988 r. |
23-01-1921 r. – urodził się ppor. Edward Taraszkiewicz ps. „Żelazny”.
|
 |
W latach 1940-45 na przymusowych robotach w Niemczech. W okresie 1945-47 działał w strukturach AK-DSZ-WiN. Zastępca dowódcy w oddziale brata – Leona Taraszkiewicza. Po śmierci brata przejął funkcję komendanta oddziału WiN Obwodu Włodawa. Prowadził i uczestniczył w wielu akcjach bojowo-dywersyjnych. Najbardziej poszukiwany żołnierz podziemia na Lubelszczyźnie. Zginął 06.10.1951 r. w walce z grupą operacyjną UB i KBW. Odznaczony pośmiertnie Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski – Polonia Restituta. |
23-01-1927 r. – urodził się Lech Marciniak ps. „Mściciel”.
|
 |
Przed wojną działał w harcerstwie. Od 1944 r. w AK. Brał udział w akcjach rozbrajania posterunków. 02.11.1945 r. aresztowany w domu rodzinnym przez PUBP. 22.02.1946 r. został skazany na karę śmierci w procesie pokazowym w Bydgoszczy. Pomimo próśb o ułaskawienie, wyrok wykonano 29.05.1946 r. Miejsce pochówku nieznane. |
24-01-1925 r. – w Zagrobach urodził się Mieczysław Dziemieszkiewicz ps. „Rój”.
|
 |
Wiosną 1945 r. wcielony do 1. Zapasowego pułku piechoty LWP, uciekł do brata Romana „Pogody”, komendanta Powiatu NSZ Ciechanów. Wstąpił do oddziału NSZ-NZW „Burzy”. Początkowo łącznik, później dowódca drużyny. W 1948 r. stworzył patrol Pogotowia Akcji Specjalnej NZW, którego został dowódcą, prowadząc liczne akcje przeciwko komunistom. Wydała go jego dziewczyna, współpracująca z UB. Zginął 13.04.1951 r. wraz z podwładnymi, w trakcie próby przedarcia się obławę ok. 300 żołnierzy KBW oraz ubeków i milicjantów. Odznaczony Krzyżem Walecznych oraz pośmiertnie Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Odrodzenia Polski i Krzyżem Narodowego Czynu Zbrojnego. |
25-01-1945 r. – zmieniono wyrok Franciszka Jaskulskiego ps. „Zagończyk” na 10 lat więzienia.
|
 |
Urodził się 16.09.1913 r. w Niemczech. Ochotnik w obronie Warszawy w 68 pp. Dostał się niewoli skąd zbiegł w październiku. Czynny w konspiracji w Wielkopolsce. W 1942 uciekł na Lubelszczyznę. Był zastępcą ppor. Mariana Sikory. Walczył także z oddziałami AL. W okresie „Burzy” w ramach 2 kompanii 15 pp walczył z Niemcami o Kurów i Końskowolę. W sierpniu 1944 r. szedł na pomoc Warszawie. 3.11.1944 r. aresztowany w Lublinie i 08.01.1945 r. skazany na śmierć. 26.01.1945 r. wyrok zmieniono na 10 lat więzienia. Uciekł z więzienia na Wronkach. Powrócił na Lubelszczyznę i nawiązał kontakt z kpt. Marianem Bernaciakiem ps. „Orlik”. Otrzymał rozkaz zorganizowania struktur WiN na Kielecczyźnie. 26.07.1946 r. w Jedlni-Letnisko, po zdradzie bliskiego współpracownika, został aresztowany. 17.01.1947 r. Wojskowy Sąd Rejonowy w Kielcach skazał go na śmierć. Zamordowany został 19.02.1947 r. 06.12.1991 r. wyrok został unieważniony. Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.
|
