Styczeń

01-01-1929 – Antoni Szylling zostaje mianowany generałem brygady

Urodził się 31 sierpnia 1884 r. w Płoniawach, w powiecie makowskim. W 1904 r. po ukończeniu szkoły handlowej w Warszawie, uzyskał maturę. Od listopada 1905 r. do sierpnia 1907 r.odbył obowiązkową służbę wojskową w armii rosyjskiej w 90 pułku piechoty, otrzymując stopień chorążego. Następnie w latach 1910-1912 studiował w Wyższej Szkole Rolniczej w Warszawie. W 1910 r. aresztowano go za działalność w nielegalnej PPS, z którą był związany od 1908 r. Po wybuchu I wojny światowej został zmobilizowany do armii rosyjskiej. Walczył na froncie niemieckim i rumuńskim, dowodząc kompanią i batalionem. W tym czasie awansował na podporucznika (1915), porucznika (1916), sztabskapitana i kapitana (1917). Do maja tego roku był członkiem Komisji Weryfikacyjnej Oddziału Personalnego Sztabu Generalnego. W maju 1929 r. awansował do stopnia generała brygady

01-01-1932 – Juliusz Zulauf zostaje mianowany generałem brygady.

Urodził się i wychował we Lwowie. W latach 1910-1913 studiował na Wydziale Inżynierii Wodnej Szkoły Politechnicznej we Lwowie.W sierpniu 1914 w stopniu podporucznika wstąpił do Legionów Polskich, dowodził kompanią w 2 Pułku Piechoty Legionów. W lipcu jako porucznik dowodził kompanią w 5 Pułku Piechoty. 6 sierpnia 1916. Poważnie ranny w sierpniu 1919. Kolejno dowodził: od 1 października 1919 garnizonem w Radomiu, od 23 marca 1921 28 Pułkiem Strzelców Kaniowskich, a od 28 września 1921 19 Pułkiem Piechoty. 10 grudnia 1931 Prezydent RP, Ignacy Mościcki awansował go na generała brygady. Podczas kampanii wrześniowej dowódca tejże dywizji i Grupy Operacyjnej swojego imienia. Od 14 września do 28 września w oblężonej stolicy dowodził odcinkiem obrony „Warszawa-Wschód” (Praga).W 1953 roku wraz z żoną emigruje do Stanów Zjednoczonych. Marian Adam Zulauf walczył między innymi w bitwie o Monte Cassino.

01-01-1946 Antoni Szylling zostaje mianowany generałem dywizji

W marcu 1922 roku na własną prośbę przeszedł do rezerwy. Przez następne lata mieszkał w Grodnie. Do służby wojskowej powrócił w styczniu 1926 r., obejmując stanowisko dowódcy piechoty dywizyjnej 28 Dywizji Piechoty w Warszawie, a następnie 23 Dywizji Piechoty w Katowicach.W czasie kampanii polskiej 1939 r. dowodził armią „Kraków”, mającą bronić Górnego Śląska i południowego skrzydła polskiego frontu. 20 września dostał się do niewoli niemieckiej.Po uwolnieniu przez armię amerykańską początkowo przebywał we Francji, a następnie w Wielkiej Brytanii. Ostatecznie przeniósł się do Kanady i zamieszkał w Montrealu. W 1946 r. awansował do stopnia generała dywizji.Zmarł 17 czerwca 1971 r. w Montrealu. Pochowany został na miejscowym cmentarzu St. Satveur des-Mont. Był odznaczony m.in.: Orderem Virtuti Militari kl. IV i V, Orderem Polonia Restituta kl. III i IV, trzykrotnie Krzyżem Walecznych oraz Złotym Krzyżem Zasługi.

01-01-1947 r. – aresztowany por. Jerzy Jasiński ps. „Zbyszek”.

Urodził się 15.12.1914 r. Od 1943 r. służył w AK, został dowódcą plutonu 3 kompanii 77 pp. Od czerwca 1945 r. walczył w szeregach Konspiracyjnego Wojska Polskiego. Aresztowany i skazany na karę śmierci 17.04.1947 r. Na mocy amnestii wyrok zmieniono na 15 lat więzienia. Zwolniony w sierpniu 1956 r. Zmarł 11.09.1991 r.

01-01-1947 r. – aresztowany zostaje ppłk Marian Świtalski ps. „Juhas”.

Urodził się 09.04.1900 r. Brał udział w walkach o Lwów w 1918 r. w wojnie polsko-bolszewickiej i wojnie obronnej 1939 r. Od stycznia 1940 r. w konspiracji. Po rozwiązaniu AK w styczniu 1945 r. w AKO, a od września w WiN. Prowadził wiele akcji bojowych. Aresztowany. Torturowany ujawnił miejsce i czas odprawy Zarządu Głównego WiN. W marcu 1947 r. zwolniony z więzienia. Ujawnił się w kwietniu 1947 r. Aresztowany w październiku 1950 r. a w styczniu 1952 r. skazany na 10 lat więzienia. Ze względu na zły stan zdrowia zwolniony warunkowo w grudniu 1954 r. Zmarł 24.02.1958 r. Odznaczony Krzyżem Virtuti Militari, Krzyżem Walecznych, Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918-1921.

01-01-1998 r. – zmarł Stefan Bembiński ps. „Sokół”.

Urodził się w Łagowie 24.07.1917 r. Brał udział w wojnie obronnej we wrześniu 1939 r. Dostał się do niewoli niemieckiej, z której zbiegł. W działalności konspiracyjnej od 1940 r. Był komendantem placówki Związku Walki Zbrojnej w Błotnicy, a od 1943 r. – zastępcą szefa Kedywu Inspektoratu Radom AK. Brał udział w akcji „Burza”, dowodząc jedną z kompanii 72 Pułku Piechoty AK. W 1945 r. dowodził największym zgrupowaniem podziemia poakowskiego w powiecie radomskim. 9.09.1945 r. – dowodził akcją rozbicia więzienia w Radomiu. Aresztowany przez UB, skazany przez Wojskowy Sąd Okręgowy w Warszawie na karę śmierci, zmienioną potem na 6 lat więzienia. W 1989 r. został senatorem z listy Komitetu Obywatelskiego „Solidarność”. Odznaczony Krzyżem AK, Krzyżem Srebrnym Virtuti Militari i Krzyżem Walecznych.