Władysław Nowak

Urodzony 14 maja 1921 r. w Kamyku, ps. „Tadek”, „Groźny”.

W czasie okupacji wstąpił do NOW, do oddziału dowodzonego przez Józefa Lessera, pseud. „Jastrzębski”.

Aresztowany przez UB w Bochni 4 marca 1945 r. 9 marca uciekł z celi z czterema innym więźniami, m.in. Emilem Szostakiem, ps. „Kosiński”, późniejszym zastępcą Gustawa Rachwalskiego w oddziale Armia Narodowa „Pogrom”. W kwietniu 1945 r. przystąpił do tego oddziału. Po rozwiązaniu oddziału przebywał w woj. wrocławskim do czerwca 1946 r.. .

Wrócił na dwa miesiące na Bocheńszczyznę, a od października 1946 r. przebywał znowu w Dolnośląskiem – w Świdnicy. Tam też ujawnił się w marcu 1947 r. W czerwcu 1950 r. powrócił w rodzinne strony. Przystąpił do grupy dowodzonej przez brata Stanisława. Razem z Mikołajem Mazurem dokonali ataku na ambulans pocztowy w Sobolowie 1 lipca 1950 r., podczas którego zginął konwojent. W trakcie napadu zabrano ponad 2 mln 600 tys. zł. Następnie wyjechał do Łomży.

Aresztowany 11 stycznia 1951 r. w Krakowie. 31 sierpnia 1951 r. skazany przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Krakowie na karę śmierci. Składowi sędziowskiego przewodniczył kpt. Ludwik Kiełtyka, ławnikami byli st. strz. Tadeusz Kanecki i strz. Henryk Czmut.

Zastrzelony 24 grudnia 1951 r. w więzieniu Montelupich przez Władysława Szymaniaka – oddziałowego aresztu. Pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie w jednej mogile z Mikołajem Mazurem – kwatera LXXXIV, rząd 10, grób 14.

Źródła:
IPN Kr 425/417
IPN Kr 111/1407
IPN Kr 110/4675 t. 1-3